Φιλίμον, Νικολάε

(Filimon, Βουκουρέστι 1819 – 1865). Ρουμάνος συγγραφέας. Ήταν γιος ιερωμένου, που τον διαδέχθηκε στη θέση του. Αν και αυτοδίδακτος, έλαβε σημαντική μόρφωση. Το κύριο έργο του, Παλιοί και νέοι αριβίστες (1863), τον καθιέρωσε ως σπουδαίο συγγραφέα που έδωσε νέα πνοή στη ρουμάνικη λογοτεχνία. Στα έργα του υπάρχουν πολλά ελληνικά και τουρκικά στοιχεία και αναφορές, γιατί ο Φ. σύχναζε στην Κωνσταντινούπολη, στους φαναριώτικους κύκλους. Ταξίδεψε στην Ιταλία και στη Γερμανία και έγραψε τις εντυπώσεις του στο έργο Εκδρομές στη νότια Γερμανία (1860) με πολύ λυρικό ύφος. Άλλο αξιόλογο έργο του είναι Ο Ματθαίος Τσιπριάνι και ο Φρειδερίκος Στάαπς.